De oorsprong & validiteit v/d titel “grandmaster”

en andere belangrijke zaken

In het populaire Westerse Reikisysteem wordt gesproken over een grandmaster. In gewoon Nederlands is dat een “grootmeester”. Een grootmeester in het Westerse Reiki systeem. Deze grootmeester zou de zuiverheid van het systeem moeten uitdragen en staan voor de spirituele lijn van Usui, Hayashi en Takata.

Maar is dit wel allemaal zuiver?
Dat is een vraag die je zou kunnen stellen na het lezen van onderstaande brief. Deze brief is geschreven door Carell Ann Farmer, een Masterstudente van Phyllis Furumoto. Ze was aanwezig bij de bijeenkomsten waar uiteindelijk de Reiki Alliance uit voort is gekomen.

Houd, bij het lezen van onderstaande brief, in gedachten dat het hier enkel gaat over Usui Shiki Ryoho en níet Usui Reiki Ryōhō of het oorspronkelijke onderwijs van Mikao Usui.

Contactinformatie die aanwezig was op de brief is weggelaten, omdat deze niet langer kloppen.

Carrell heeft toestemming gegeven aan iedereen om deze brief met anderen te delen.
Houd bij het overnemen van de tekst wel het copyright intact.

De brief van Carell Ann Farmer:

Beste Reiki Masters,

Ik schrijf deze brief om mijn waarheid te delen als antwoord op de huidige gebeurtenissen die de beoefening van Reiki omgeven, in het bijzonder de bedoeling van het Bureau van de Grootmeester (‘office of the grandmaster’), het concept van een enkele rechtmatige opvolger, afstammingsdrager, het aanvragen van trademarks en verlenen van vergunningen.

Ik schrijf om een vollediger beeld te geven van de ontwikkeling van het Usui systeem van Reiki. Ik schrijf omdat ik nu de moed en het begrip heb om dat te doen. Ik schrijf om andere mensen aan te moedigen om hun waarheid uit te spreken. Ik schrijf zodat ik de levenskracht dat in mij leeft kan eren.

Ik ben getraind door Phyllis Furumoto in januari 1981, in de eerste twee graden van Reiki. Tijdens mijn 1e graad cursus ontving ik drie geschenken: de wetenschap dat ik een lerares was van deze natuurlijke genezingsmethode (het was toen bekend als Reiki – Een Japanse Natuurlijke Geneeskunst), de wetenschap dat het een individueel pad was en dat mijn innerlijke wijsheid me altijd zou begeleiden en de wetenschap dat als ik aanraakte dat er genezing optrad. De verwezenlijking van deze wijsheid is versterkt in de daaropvolgende jaren met de uitdagingen die me werden gepresenteerd.

Ik werd ingewijd als Reiki Master op 1 april 1982. Ik was de vierde Reiki Master die Phyllis inwijdde. Ik betaalde Phyllis $ 10.000. Phyllis vroeg me om twee beloftes te doen: Reiki te eren als een mondelinge traditie en het mijn enige bron van inkomsten te laten zijn. Ik beloofde dat. Ik beloofde ook om de meester in me naar voren te laten komen. Ik heb mijn belofte voor de mondelinge traditie hooggehouden. In de tijd dat ik de belofte deed begreep ik niet echt wat het betekende om me toe te wijden aan een mondelinge traditie. Ik was een alleenstaande ouder met twee kinderen en geen andere bron van inkomsten. Het was best risicovol om te vertrouwen op dat het universum me volledig zou voorzien van alles wat ik nodig had om mijn gezin op te voeden en te onderhouden. Mijn werk als lerares in natuurlijke genezing en mijn leven zijn gesteund door deze beoefening. Ik ben uitgenodigd om op grote schaal te reizen om cursussen en behandelingen te geven. Het is een diepe ervaring geweest van steun en liefde. Het heeft me de kern van Reiki geleerd. Ik heb mijn belofte om het mijn enige bron van inkomsten te laten zijn hooggehouden.
Op 1 april 1996 bracht ik mijn genezingswerk in het bedrijfsleven, waar ik ervaring en kracht opdeed in het sterk staan in de aanwezigheid van politiek en het belang van het maken van winst. Ik beleef de beoefening rustig en ik ga door met het verdiepen van mijn begrip van wat het is om mijn innerlijke wijsheid te volgen en om mijn leven te wijden aan meesterschap.

Een paar van de herinneringen die ik wil delen zijn gedeelten van gesprekken die Phyllis met me had tijdens mijn cursussen voor de eerste twee graden van Reiki, mijn daaropvolgende training tot Reiki Master en mijn vriendschap met haar dat verschillende jaren duurde. Ik heb deze gesprekken vertrouwelijk gehouden, gebaseerd op mijn persoonlijke normen. De interactieve verwantschap met Phyllis bestaat niet meer en dat is mijn keuze geweest. Ik heb jarenlang gevoeld dat ik me niet kan vinden in de controle en macht die ze uitoefent in haar rol. Phyllis en ik waren sterke katalysators voor elkaar. We hebben allebei ons eigen lot om te volbrengen. En zoals in alle relaties hebben we het recht om het met elkaar eens en oneens te zijn. Ik wil duidelijk aangeven dat ik er geen belang bij heb om Phyllis “verkeerd” te laten lijken om haar keuzes. Ik wens alleen vanuit mijn hart te spreken en sommige dingen die ik te zeggen heb zijn niet in overeenstemming met haar keuzes. Het was een moeilijke weg voor me, omdat ze m'n lerares en vriend was. Er is mij geleerd dat één van de Reiki principes was dat je je leraren moest eren.

Ik ontmoette Phyllis kort nadat haar grootmoeder, Hawayo Takata, overleed. Gedurende een aantal jaar (1981 – 1984) hadden we een sterke verwantschap. Phyllis vertrouwde me en sprak open met me. Ze sprak met veel detail over haar verwarring door haar grootmoeders dood, haar grootmoeders gebrek aan het duidelijk maken van de toekomstige rol van Phyllis, haar gebrek aan richting in haar eigen leven en haar angst voor de kans die voor haar lag om naar voren te treden in de positie die haar grootmoeder had vervuld.

Ik herinner de dag dat ze bij mijn huis aankwam en zei dat ze een beslissing gemaakt had. Haar besluit was duidelijk. Ze zei, “ik zal voor het geld gaan”. Ze had besloten om haar grootmoeders werk voort te zetten – klassen lesgeven, Masters inwijden – voor het potentiële inkomen. Ze wijde vier Masters in tussen februari 1981 en april 1982. Ze begon het plannen van de eerste bijeenkomst van Reiki Masters in Hawaď (april 1982) en de herdenkingsdienst voor haar grootmoeder. Op veel manieren gedroeg ze zich al alsof ze in haar grootmoeders voetstappen was getreden.

Haar verklaring “ik zal voor het geld gaan” had een diepe impact op me. Het voelde verkeerd voor me, gezien mijn eigen beleving van Reiki. Ook al was ik een nieuweling, ik had de diepte gevoeld die inherent is aan Reiki. Ik had de spirituele impact gevoeld. Haar beslissing was een materialistische beslissing. In mijn beleving had het geen verband met spiritueel bewustzijn en ik voelde daar de paradox van. Mijn verwarring wat betreft het “eren van mijn leraar” groeide.

Ik zat in de cirkel op de eerste bijeenkomst van Reiki Masters in Hawaď in 1982. Ik was een ingewijde Master sinds 10 dagen. Ik luisterde naar de verhalen over hoe Takata iedere Master anders had lesgegeven. We tekenden de symbolen gezamenlijk. Het was nogal een schok voor de groep toen we zagen dat ze verschillend waren. Op sommige fronten gelijk, op andere verschillend. Wat betekende dit?
Discussie hierover leidde naar de afspraak dat we allemaal dezelfde symbolen zouden gebruiken. Ik kan me niet meer herinneren hoe we de juiste symbolen precies hebben gekozen. Dit markeerde het begin van een poging tot standaardisering. Takata's unieke manier van lesgeven was een grote bron van verwarring.
We begrepen niet hoe uniek het was en kwamen aan met ons Westerse idee van uniformiteit en standaardisering. Het was niet duidelijk in de discussie dat ook maar iemand in de groep de echte relatie van de symbolen als een katalysator voor innerlijke bewustwording en verbinding met de energie begreep. Als dit toendertijd wel werd begrepen, waren we niet verwikkeld geweest in het proces van het nodig hebben van exact dezelfde symbolen voor iedereen. Wordt dat nu begrepen? Begrijpen we dat Takata's manier van lesgeven iedere Master de vrijheid gaf om hun eigen uniekheid te ontdekken. Begrijpen we dat elke Master uniek is?

Ik hoorde ook de verwarring. Er was geen opvolger benoemd. Barbara Weber presenteerde zichzelf als de nieuwe leider. Dit was een bron voor bezorgdheid, omdat ze acties ondernomen had en claims deed over afspraken met Takata. Ook was ze uitgenodigd om mee te doen op de bijeenkomst en ze weigerde. Er werd aan Phyllis gevraagd wat Takata aan haar gezegd had voordat ze overleed. Phyllis zei dat ze hoopte dat ze in haar voetsporen zou treden, maar dat ze er niets definitiefs over gezegd had. Phyllis werd ondervraagd over toegevoegde kennis of symbolen dat Takata haar gegeven zou kunnen hebben. Ze had niets. Maar zij was de enige uit de groep die al begonnen was met het inwijden van Masters. Op veel manieren was ze de leider van de bijeenkomst. Ze zei dat ze er open voor stond om gekozen te worden als de persoon die in de voetsporen van Takata zou stappen en uieindelijk is dat wat er bleek te gebeuren. Het leek er op dat niemand behalve Phyllis de verantwoordelijkheid van die rol wilde en niemand begreep echt wat er ging gebeuren. Ik denk dat we geen greintje begrip hadden van hoe Reiki vooruit kon gaan zonder 'leider'.

Op die bijeenkomst kreeg ik een ander waardevol geschenk. Ik had een krachtige ervaring wat betreft het concept van een grootmeester. Ik wist van diep in mijn wezen dat ik het potentieel had om een grootmeester te zijn. Ik was nog maar net ingewijd als Master. Ik was de 'baby' van de groep. De mogelijkheid om mezelf voor te stellen het concept van grootmeester te belichamen of het idee van het spreken over dat waardevolle innerlijke weten was belachelijk en beangstigend. Ik besloot om er niet over te spreken.

Ik zou willen dat ik de moed had gehad en het vertrouwen in m'n hart om te spreken. Het had een groot verschil kunnen maken in de toekomst van Reiki. Het is me duidelijk dat als ik had gesproken, dat het een discussie geinitieerd had over het concept van “grootmeester”. De toekomst van het Usui Systeem van Reiki had er heel anders uit kunnen zien. Stel je eens een discussie voor over het concept “grand master” onder deze Reiki masters. “Grootmeester”, niet als een titel of functie, maar als een mogelijkheid waar ieder van ons naartoe zou kunnen werken. Ik geloof dat op een bepaald niveau iedereen op deze bijeenkomst deze energetische ervaring van het potentieel van het grootmeesterschap had. Ik weet dat, als één van de deelnemers, ik die energie door mijn lichaam voelde en ik voelde de volledige kracht en het potentieel van dat bewustzijn. Ik weet dat we allemaal de kans hebben om onze levens naar grootmeesterschap te richten. We zouden kunnen leven met de vraag “wat is grootmeesterschap?”. Een sterke spirituele focus dat ons geboorterecht is. Leven met deze vraag is redelijk anders dan doen alsof we “grootmeesters” zijn. Als er een speciale aanduiding of eerbewijs door middel van een titel zou zijn, geloof ik dat die verdiend moet worden door het leiden van een voorbeeldig leven.

Het lijkt me dat iedereen de naďviteit van de deelnemers op de bijeenkomst vergeten is. Het was de eerste keer dat er een groep Reiki Masters bij elkaar zat in Amerika. We waren in de kern allemaal “baby’s” als het gaat om onze beoefening van Reiki. We waren bezig met zaken die wijsheid en ontwikkeling in de beoefening van Reiki vereistten. En ik denk niet dat we zelfs dat begonnen te begrijpen in die tijd. Het gebrek aan begrip over opvolging, de verwarring over Takata’s manier van lesgeven, de variatie in de symbolen en de dreiging dat Barbara Weber de plek zou vullen die vrijgekomen was door Takata’s overlijden waren uitgesproken angsten binnen de groep. Niemand die daar was wist van de beslissing die Phyllis had gemaakt om “voor het geld te gaan”, behalve ik en ik heb die informatie niet gedeeld. Niemand interpreteerde het feit dat Takata geen opvolger had aangewezen als een indicatie dat er geen opvolger zou moeten komen. Het is mogelijk dat dit de waarheid is.

Een verdere ontwikkeling kwam op de volgende samenkomst van Reiki Masters, welke werd gehouden in Barbara Brown’s huis in Brits-Columbia in 1983. De Reiki Alliance werd opgericht. Ik kan me niet langer precieze details voor de geest halen. Ik herinner me dat Phyllis al optrad als de leider en de meeste mensen daar bewogen mee met de energie van de situatie. Ik herinner me dat we dagen spendeerden aan het werken aan een verklaring van het doel van de Reiki Alliance. Het was het begin van de verdere verwestering van Reiki. Als mensen die geboren en getogen zijn in het Westen hebben we bepaalde waarden en definities. Als deze definities en waarden worden toegepast op een set van waarden en definities uit een andere cultuur, dan veranderen ze de oorspronkelijke betekenis. In het geval van Reiki denk ik dat we erg zijn afgeweken van het oorspronkelijke onderwijs en de oorspronkelijke intentie. Het vereist intensieve studie en contemplatie om een andere cultuur te begrijpen. De enige manier waarop we begrip hadden was vanuit onze Westerse mentaliteit. Deze Westerse manier van denken gekoppeld aan Phyllis’ eigen motivatie hebben geleid tot haar bekendheid als Grootmeester en later, haar afkondiging als 'lineage bearer' en nu, dat ze de enige en rechtmatige opvolger van het Usui Systeem van Reiki is. Ik denk niet dat wat er gebeurde in overeenstemming was met de energie van het Reiki systeem zelf, maar dat het eerder een gevolg was van de Westerse manier van denken en van Phyllis' eigen ambitie.

Op de volgende bijeenkomst van de Reiki Alliance vroeg één van de Masters aan Phyllis om te praten over wat er gebeurde toen Takata overleed en over het proces van hoe ze kwam tot de claim van het zijn van opvolger.
Ze begon een verhaal te vertellen dat was verzonnen. Ik vroeg om de waarheid. Phyllis nam haar verklaringen terug, maar de vraag bleef onbeantwoord. Na die bijeenkomst verliet ik de Reiki Alliance. Ik had het gevoel dat Phyllis een verzinsel rond het Usui Systeem van Reiki had gecreeerd als bescherming voor haar eigen doeleinden. Ik begon mijn eigen pad te bewandelen met Reiki. Ik startte met het proces van het volgen van mijn innerlijke wijsheid.

In de afgelopen zeventien jaar heb ik mijn begrip en integratie van die eerste drie geschenken uit mijn Reiki I cursus en het vierde geschenk van het zitten in de cirkel in Hawaď in 1982 uitgediept. Die spirituele ervaringen zijn mijn gids geweest bij deze reis. Het is een zegening in mijn leven dat ze geleid hebben tot meer en meer eenvoud en liefde.

Ik kan het niet eens zijn met de complexe opvattingen over deze beoefening die momenteel door Phyllis worden geuit. Ik ben het niet eens met de opvattingen over de rol van een grootmeester, kantoor van de grootmeester, 'lineage bearer', enige en rechtmatige opvolger van het Usui Systeem van Reiki of het toestaan van vergoedingen voor Reiki Masters, omdat ze niet van het systeem zelf komen. Waar is dit allemaal voor? Wie profiteert van al deze dingen? Het lijkt er voor mij op dat het Phyllis is.

De opvattingen over vorm, discipline en oefening zijn eigen aan de manier waarop deze heelkunst wordt overgedragen door de Reiki Master.. Tenminste, ooit was dat waar. In de mondelinge traditie lag de nadruk op zelfontdekking en dit werd uitgedrukt in het concept “laat je leiden door de energie”. Lange verhandelingen hierover zijn niet nodig. Vertrouw erop dat de Reiki Master het leeft, het vormt. Het is eenvoudig. Het bestaat.

We zijn allemaal 'lineage bearers', rechtmatige opvolgers en potentiele grootmeesters. Het is niet het exclusieve recht van één persoon.

We hebben allemaal de grote kans om onszelf te bevrijden van verwarring en terug te keren naar de ware eenvoud van deze zachte beoefening. Ik geloof dat we op dit moment de ontwikkeling en het begrip hebben om te spreken, om gehoord te worden en om de waardigheid en integriteit van dit onderwijs voort te brengen. We zijn allen verantwoordelijk voor wat er is gebeurd en we zijn allemaal verantwoordelijk voor de toekomst.

Het zijn van een Reiki Master is het hebben van een heilig vertrouwen. Deze puurheid van het hart is de essentie van wat we kunnen delen. Ik bid dat we samen die puurheid naar voren kunnen brengen om duidelijkheid te scheppen in het verleden, te leven wat we onderwijzen en onderwijzen wat we leven.

Ik stuur jullie deze brief met liefde en zegeningen,

Carell Ann Farmer

© 1997 – Carell Ann Farmer
© 2009 - Nederlandse vertaling Frank Scholten, Usui-reiki-ryoho.nl