Hoe Reiki naar het Westen kwam
In het artikel “Het ontstaan van het Reiki onderwijs” staat beschreven hoe de grondlegger, Mikao Usui, tot zijn onderwijs kwam. Er staat ook in beschreven hoe zijn lessen in de Usui Reiki Ryōhō Gakkai verder zijn gegaan. Maar de kennis over dat wat Usui-sensei naliet bleef niet enkel in Japan. Het is in een kleine eeuw, helaas sterk vervormd, van Japan naar Amerika en via Amerika naar Europa gegaan en uiteindelijk is de vervormde versie weer in het land van herkomst aangekomen.
Dit artikel beschrijft de reis van het Reiki onderwijs van Japan naar Amerika en de rest van de wereld.
Hayashi-sensei sticht eigen centrum
Chūjirō Hayashi was sinds mei 1925 een student van Usui. Na Usui-sensei’s dood was Hayashi lid van de Usui Reiki Ryōhō Gakkai, maar in 1931 scheidde hij zich daarvan af. Er wordt gezegd dat hij deze beslissing nam naar aanleiding van een meningsverschil.
Hayashi stichtte zijn eigen school, die hij Hayashi Reiki Kenkyū Kai noemde. Vanaf ongeveer deze tijd begon Hayashi met het aanpassen van verschillende elementen van het onderwijs. Hij maakte de mantra’s en symbolen belangrijker dan ze tot dan toe waren, hij nam een ritueel in gebruik dat we vandaag de dag kennen als inwijdingen en hij focuste steeds meer op het geven van behandelingen. Hij had zelfs een aparte kamer waarin acht verschillende mensen konden worden behandeld. Dit was vrij uniek voor het ‘Reikisysteem’ in die tijd.
Hij veranderde ook de duur van de cursussen een paar keer. Rond 1927 duurde het drie maanden voordat leerlingen op Shōden niveau naar het volgende niveau verder konden. In die drie maanden moesten ze acht uur per week in Hayashi’s praktijk behandelingen geven. Daarna konden ze pas door met het tweede niveau, Okuden. Ze moesten negen maanden met Okuden bezig zijn voordat ze aan het derde niveau, Shinpiden, mochten beginnen. Het duurde dan nog twee jaar voordat ze hun Shinpiden certificaat kregen en leerden hoe ze het systeem zelf konden onderwijzen.
Een tijd later onderwees Hayashi Shōden in vijf delen van elk anderhalf uur. Nog weer later werden Shōden en Okuden samen onderwezen in een periode van vijf dagen.
Het is duidelijk dat Hayashi op dit punt niet meer bezig was met het onderwijs van Usui-sensei. Hij gaf zijn eigen onderwijs door, dat weliswaar gebaseerd was op de lessen van Usui, maar toch wezenlijk anders.
Takata-sensei, Reiki bereikt het Westen
Hawayo Takata kwam in 1935 bij Hayashi terecht voor ernstige gezondheidsproblemen. Zes maanden lang kreeg ze behandelingen in Hayashi’s praktijk. Na deze zes maanden trok ze bij het gezin van Chūjirō in en studeerde ze bij hem. Twee jaar later, in 1937, keerde ze terug naar Hawaï, waar ze oorspronkelijk vandaan kwam. Hayashi vloog haar samen met zijn dochter achterna om haar te helpen bij het opzetten van een praktijk. Tot op dit punt zat Takata op Okuden niveau in Hayashi’s systeem.
In 1938 werd Takata door Hayashi benoemd tot “Master of the Usui system of natural healing”. Takata had nu de kennis en de toestemming om les te geven in Hayashi’s onderwijs en Chūjirō Hayashi keerde weer terug naar Japan.
Takata behandelde vele mensen in haar praktijk. Ze werkte voornamelijk als behandelaar en pas na een tijd als lerares, of ‘master’.
Het is bekend dat Takata niet altijd dezelfde informatie doorgaf aan al haar leerlingen. Ook verschilde haar onderwijs hier en daar van dat wat ze zelf van Hayashi had geleerd en heeft ze het verhaal van de Reiki geschiedenis erg verdraaid.
Het onderwijs kreeg bekendheid onder de naam “Usui system of natural healing” en “Traditioneel Usui Reiki”.
Ondanks dat het naar Mikao Usui verwijst mag het inmiddels duidelijk zijn dat het onderwijs van Hawayo Takata ver van dat van Usui-sensei af staat. Het had zeker wortels in Usui-sensei’s onderwijs, maar het is dusdanig veranderd en aangepast dat we eigenlijk niet meer kunnen spreken van ‘Usui Reiki’.
Hawayo Takata heeft in haar leven 22 masters opgeleid.
Ná Takata, standaardisering en afsplitsing
Toen Hawayo Takata op 11 december 1980 overleed leken haar 22 masterstudenten stuurloos. Hun master was dood en ze waren er niet zeker van wat er nu moest gebeuren.
Takata had het al jaren gehad over het benoemen van een opvolger, maar ze heeft er nooit een aangewezen.
In 1982 kwamen de masters bijeen om de toekomst van het systeem te bespreken. Geen enkele master wist toen dat er in Japan nog steeds traditionele Reiki beoefenaars waren. De masters vergeleken de symbolen en inwijdingsprocedures en door dit vergelijken kwamen ze er achter dat bijna alle symbolen van elkaar verschilden en er geen één hetzelfde was.
Uit deze bijeenkomst ontstond de Reiki Alliance en werd Phyllis Lei Furumoto, de kleindochter van Takata, benoemd tot opvolger. Ook werd Phyllis bekend als afstammingsdrager ( ‘lineage bearer’) en Grandmaster.
Vóór die tijd was er nog nooit gesproken over Grandmasters in het Reikisysteem. Usui beschouwde zichzelf niet als Grandmaster en zelfs Takata heeft deze titel nooit gebruikt.
De Alliance heeft veel dingen gestandaardiseerd zoals symbolen, mantra`s, inwijdingsprocedures en de prijzen voor de verschillende graden.
Na het oprichten van de Alliance is het grote afsplitsen begonnen.
De eerste master die zich afsplitste van de heersende groep was Barbara Weber Ray, één van de 22 master studenten van Takata. Barbara hield zich afzijdig van de Alliance en claimde dat zijzelf de opvolger van Takata was. Als reactie op de Reiki Alliance richtte zij The Radiance Technique op.
Systemen die daarna kwamen zijn o.a.: Raku Kai Reiki, Tera Mai Reiki/Seichem, Tibetan Reiki, Reiki Plus, Seichim, Karuna Reiki en ook de Diane Stein methode is op die manier ontstaan.
Het Reiki systeem nu
In de reis die het ‘Reiki onderwijs’ heeft afgelegd van Usui-sensei, via de URR Gakkai naar Hayashi en van Hayashi naar Takata en de rest van de wereld zijn er veel dingen veranderd. Er zijn delen van Usui-sensei’s onderwijs weggelaten, onbewust en bewust zijn er dingen aangepast of vergeten, accenten kwamen ergens anders te liggen en er zijn ook doelbewust dingen toegevoegd.
Op het laatst kun je eigenlijk niet anders meer dan concluderen dat Usui-sensei’s oorspronkelijke lessen in het Westen verwaterd zijn en dat je in de lijn van Hayashi en Takata niet echt meer kunt spreken van ‘Usui Reiki’.
Daar is helemaal niets mis mee. Het onderwijs van Hayashi/Takata is goed zoals het is en het is mooi dat het z’n weg naar het Westen heeft gevonden.
Het is echter wel belangrijk om het verschil te zien tussen wat Usui onderwees en wat er tegenwoordig vooral wordt onderwezen als het Reiki systeem.
Om deze reden raden de auteurs (Walter Lübeck, Frank Arjava Petter & William Lee Rand) van “Het Reiki Kompendium” aan om het onderwijs in de lijn van Hawayo Takata geen “Usui Reiki” meer te noemen, maar “Takata-Reiki”.
